FEW PHYSIOGONOMY HINTS FOR REMEDIES, aphorism 7

Wed, 22 Jul 2015, 9:18 PM - Johnsri Dr: FEW PHYSIOGONOMY HINTS FOR REMEDIES

• CHUBBY FACE-------NAT MUR.

• ROUND FACE--------CALC CARB.

• SQUARISH FACE-----FERRUMS.

• BROADER FOREHEAD i.e HIGH DOOMED FOREHEAD WITH FROWNING------LYC.

• SHRIVELED FACE----IODIUM.

• BEAK SHAPE NOSE (INDRA GANDHI)--------APIS MEL.

• FACE WITH LONG NECK------NAT MUR & PHOS.

• FACE WITH SHORTER NECK-----BARYT,BUFO & KALI GROUP.

• WAITING CURIOUSLY IN THE WAITING ROOM FOR HIS TURN,ROAMING ABOUT---ARS ALB.

• WAITING CURIOUSLY AND PEEPING INSIDE THE CHAMBER FOR HIS TURN(CURIOUS &SUSPICIOUS)----HYOS.

• WAITING IN THE WAITING ROOM WITHOUT ANY TENSION ASKING THE DOCTOR TO TAKE HIS TIME---PULS.

• SITS ON THE FRONT CORNER OF CHAIR(ANXIOUSNESS)-----ARS.

• SITS IN CHAIR,TOTALLY RELAXED LIKE KING,RESTING ARMS ON CHAIR ARM---SULPH.

• SITS IN CHAIR WITH BACK TOUCHING THE BACK OF CHAIR BUT CROSSING ARMS(DEFENSIVE POSTURE)---LYC.

• SITS IN CHAIR WITH ARMS ON DOCTOR’S TABLE(WANTS SUPPORT&SYMPATHY)---PULS.

• SITS IN CHAIR STOOPING FORWARD NEAR TO DOCTOR’S FACE----ASAFEOTIDA,HYOS.

• SITTING STIFF IN CHAIR----STRYCH.

• SITTING STRAIGHT LIKE A PILLAR OF IRON----FERRUM.

• SITTING MEDIALLY IN CHAIR(INSECURITY)----IGN.

• SITTING BY KEEPING BOTH HANDS ON KNEE(SPINELESS—SLOUCHED POSTURE)----CALC&CARBO VEG.

• SITTING BY KEEPING BOTH HANDS AROUND FACE(HYPOCHONDRIASIS)---ASAFOT.

Thu, 23 Jul 2015, 6:33 AM - Murali Castro: தினம் ஒரு

ஆர்கனான் மணிமொழி-7

§ 7

Now, as in a disease, from which no manifest exciting

or maintaining cause (causa occasional is) has to be

removed*, we can perceive nothing but the morbid

symptoms, it must (regard being had to the possibility

of a miasm, and attention paid to the accessory

circumstances, § 5) be the symptoms alone by which

the disease demands and points to the remedy suited to

relieve it - and, moreover, the totality of these its

symptoms, of this outwardly reflected picture of the

internal essence of the disease, that is, of the affection

of the vital force, must be the principal, or the sole

means, whereby the disease can make known what

remedy it requires - the only thing that can determine

the choice of the most appropriate remedy - and thus,

in a word, the totality** of the symptoms must be the

principal, indeed the only thing the physician has to

take note of in every case of disease and to remove by

means of his art, in order that it shall be cured and

transformed into health.

* It is not necessary to say that every intelligent

physician would first remove this where it exists; the

indisposition thereupon generally ceases spontaneously.

He will remove from the room strong-smelling flowers,

which have a tendency to cause syncope and hysterical

sufferings; extract from the cornea the foreign body that

excites inflammation of the eye; loosen the over-tight

bandage on a wounded limb that threatens to cause

mortification, and apply a more suitable one; lay bare

and put ligature on the wounded artery that produces

fainting; Endeavour to promote the expulsion by

vomiting of belladonna berries etc., that may have been

swallowed; extract foreign substances that may have

got into the orifices of the body (the nose, gullet, ears,

urethra, rectum, vagina); crush the vesicle calculus;

open the imperforate anus of the newborn infant, etc.

** In all times, the old school physicians, not knowing

how else to give relief, have sought to combat and if

possible to suppress by medicines, here and there, a

single symptom from among a number in diseases - a

one-sided procedure, which, under the name of

symptomatic treatment, has justly excited universal

contempt, because by it, not only was nothing gained,

but much harm was inflicted. A single one of the

symptoms present is no more the disease itself than a

foot is the man himself. This procedure was so much

the more reprehensible, that such a single symptom was

only treated by an antagonistic remedy (therefore only

in an enantiopathic and palliative manner), whereby,

after a slight alleviation, it was subsequently only

rendered all the worse.

உடனே, ஒரு நோய் ஏற்படுகிறது, அதைத்

தூண்டக் காரணம் எதுவும் இல்லை

அல்லது அதை நீடிக்கச் செய்யும்

காரணமும் இல்லை ஆனாலும் அவற்றை

நீக்க வேண்டும்*. அப்பொழுது

கண்ணுக்குத் தெரியாத நோய்க்

குறிகளைத் தவிர வேறு எதுவும்

புலப்படவில்லை , இது மூன்று

வகையான மியாசங்களின்

காரணமாகவோ, வேறு சில்லரைச்

சந்தர்ப்பங்கள் ஏதாவது இருக்கும்மென்று

பார்த்தால் அவைகளும் இல்லை, இந்த

நிலைமையில் அந்த நோயை நீக்கும்

மிகச் சரியான மருந்தைத் தேர்தெடுக்க

உதவுவது, உள் உறுப்புகளில் ஏற்படும்

நோயின் சாராம்சத்தை அதாவது

உயிராற்றல் ( Vital Force ) பாதிப்பை,

புற உறுப்புகளில் வெளிப்படும்

ஒட்டுமொத்தக் குறிகள் ( Totality of

symptoms )** தான். மருத்துவர், தன

நலமாகும் கலை நுட்பத்தால் ஒவ்வொரு

நோயிலும் உள்ள இந்த ஒட்டுமொத்தக்

குறிகளையும் கவனத்திற்க் கொண்டே

மருந்து தேர்ந்தெடுத்துக் கொடுத்து

நோய்த் தன்மையை நீக்கி துயரரை

நலத்திற்கு கொண்டு வர வேண்டும்.

*ஒவ்வொரு அறிவாளியான

மருத்துவரும், தூண்டுதல் அல்லது

அப்போது நிலவி வரும் காரணங்களை,

அது இருக்குமிடத்தை அறிந்து

நீக்கினால் துயர் தானாக நீங்கும்

என்பதை சொல்ல வேண்டிய

அவசியமல்லை. அத்தகைய மருத்துவர் ,

மனபிறழ்ச்சி மற்றும் மயக்கம் ஏற்படும்

தன்மையைத் தோற்றுவிக்கும் அதிக

மணம் பொருந்திய மலர்களை

நோயாளியின் அறையிலிருந்து

நீக்கிவிடுவார். அதேபோல் கண்ணில்

விழுகின்ற தூசி, அழற்சியை

ஏற்படுத்தும் என்பதால் அதனை உடனே

அகற்றிவிடுவது, காயமுற்ற உறுப்பின்

மீது இறுக்கமாகக் கட்டப்பட்டிருக்கும்

கட்டுகளைத் தளர்த்தி வேறு

பொருத்தமான சிகிச்சை அளிப்பது-

ஏனெனில் இருக்கமான் கட்டு செல்களைச்

சாகடித்து விடும். இரத்தத் தமனி

துண்டிக்கப் பட்டபோது அதனைக்

கட்டுக்கட்டி சீர் செய்து மயக்கம் வராமல்

தடுப்பது. நச்சுப்பொருட்களை (

Belladonna Berries -போன்ற ) உண்டவர்களை

வாந்தி எடுக்கசெய்வது , உடலில் உள்ள

திறந்த துளைகள் வழியாக உள்ளுக்குள்

சென்று விட்ட அந்நியப் பொருட்களை

வெளியேற்றுவது , வீங்கிப்

புடைத்துவிட்ட நரம்புகளை நசுக்கி

விடுவது, ஆசன வாயில் துவாரம்

இல்லாமல் பிறக்கும் குழந்தைகளுக்கு

துவாரம் ஏற்படுத்திக் கொடுப்பது

போன்ற கண்ணுக்குப் புலப்படும்

தொல்லைகளையும் ஒரு

புத்திசாலியான மருத்துவர் சரி

செய்துவிடுவார்.

பழைய மருத்துவப் பள்ளியைச் சேர்ந்த

மருத்துவர்களுக்கு (அலோபதியர்கள் )

நோயை எவ்வாறு குணப்படுத்துவது

என்று எந்தக் காலத்திலும் தெரியாது.

இவர்கள் " குறிகளின் அடிப்படை"யில்

தான் நாங்கள் மருத்துவம் செய்கிறோம்

என்று சொல்லிக் கொண்டு

இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாய்

தெரியும் ஒற்றைக் குறிகளுக்கு ஒரு

தலைப் பட்சமாக மருந்து கொடுத்து

நோயை உள்ளமுக்கி விடுகிறார்கள்.

இதனால் அவர்களுக்கு எந்த இலாபமும்

இல்லை. மாறாகத் துயரருக்குத் தான்

அதிக தீங்கு செய்கிறார்கள். ஒற்றைக்

குறிக்கு தரப்படும் மருந்து எதிரும்

புதிருமானது. இவ்வாறு ஒற்றைக்

குறியை மட்டும் கருத்தில் கொண்டு

மருந்து தேர்வு செய்து கொடுப்பது "

ஒற்றைக் கால் மட்டுமே உள்ள மனிதனை

முழுமனிதன் என்று கூறுவது

போன்றதாகும்." எனவே, இத்தகைய

சிகிச்சைமுறை துயரரை மட்டுப்

படுத்தும் வகையில் மட்டுமே

செயல்படும். தொடக்கத்தில் நலமாவது

போல் தோன்றினாலும் பின்னர் மீண்டும்

மோசமான நிலையை ஏற்படுத்தும்.

dr.Karuppaiah.